devam..

İnsanın, özellikle bizim gibi denizi olmayan göl manzaralarıyla avunanlar için bu manzara eşliğinde kahve keyfi yapmak muhteşem bir duygu, acaba sürekli burada olsak yine aynı heyecanı ve keyfi alırmıydık?
Çınar'ın buradaki en büyük tutkusu balık tutmak ve sevgiye doymak bilmeyen kediciklerle vakit geçirmekti. Limanda yakaladığı balıklarla kedileri besledi. Üçümüz iskeleye sıralanmış otururken hemen yanımızda bitiverdiler. Hatta sabırzılık edip sırtımıza patileriyle vurup hadi artık der gibiydiler. Her akşam üstü istisnasız rutinimiz bu oldu.

Eski Datça'nın havası çok daha farklı, her bir köşe özene bezene oluşturulmuş, hangi köşeye baksanız herşey çok çok güzel, kaç kere gezersem gezeyim bıkmam.
Bilinçsizce, umarsızca denize ve çevreye bırakılan çöpler, her tatilde olduğu gibi bu yıl da yine görünce üzüldüğümüz ve çok sinirlendiğimiz manzaralardı.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Söz uçar, yazı kalır...